Clusterfestival

TROEP WEEKEND 3

Het is even stil geweest, maar we zijn er weer! In juni hadden de dennenuilen alweer hun 2e troepweekend, dit keer waren we te gast bij Scouting van Brederode in Papendrecht. Helaas als troep reporter kon ik er een groot gedeelte niet bijzijn, dus was het moeilijk om een verhaaltje te schrijven. Maar al met al was het een geslaagd weekend waar we veel lol hebben gehad!

En dan nu waarom jullie hier zijn: Clusterweekend! Samen met de Atalanta’s, Kruisspinnen en de Penseelkevers verzamelen wij ons nu in Mook (ja inderdaad, Limburg). Nadat iedereen zijn boardingpass had laten scannen (moest je hem nou printen of kon je hem ook op je telefoon houden?) kon je snel een mocktail drinken, en daarna begon het snel opzetten van de tentjes. Vervolgens bleek de speaker van Timo heilig te zijn ofzo, want iedereen ging er in een cirkeltje omheen staan. Goed, de sfeer zit er al weer lekker in, en nadat wij als troep opgestart waren, konden we richting de kampvuurkuil om als cluster te starten.

De troepstaf had een supercoole act voorbereid, en werd door iedereen aangemoedigd. Daarna speluitleg, en toen de start van het eerste echte spel. Dit gaat het hele weekend door, je moet ongezien of gevoeld een sticker op iemand plakken, en het moet een specifiek iemand zijn waarvan je de naam al hebt gekregen. Tijd voor spel no.2, Insectencluedo. De Koreaanse bosmug is uitgenodigd door een troep, maar die schijnt toch niet zo goed te zijn voor de Nederlandse natuur… Niet zo handig he, Stadsreus… In het schoonmaakhok.

Oké, Nederlandse natuur is gered, tijd voor wat eten, appels en bananen met chocolade in het vuur. Met wat rare acties om de bundels ook weer uit het vuur te krijgen (waaarrrmmm) konden de meesten toch lekker genieten. Daarna nog even dansen en zingen op de muziek, poortjes door de hele kampvuurkuil heen, en toen kwam het slechte nieuws. Tenten opzoeken, er komt regen aan. Even vergeten te melden dat er schijnbaar ook een best wel sterke wind op kwam dagen, maar goed. Iedereen kon zijn tent nog vinden, en de ogen gingen dicht.

Tot ongeveer 04:00 uur… Toen was er opeens wat rumoer bij de Atalanta’s naast ons… Oeps, die sterke wind had de partytent tegen een tentje aangeslingerd, en de partytent lag nu ondersteboven half op die tent. En ongeveer een meter naast de tent van de troepreporter en de instabeheerder…

Oké, het klonk alsof het niet zo goed lukte, dus dan ga je er maar uit om mee te helpen (onze tent was de volgende, dus je kan maar beter veilig zijn toch?). Rond 04:45 was de partytent eindelijk half afgebroken en weg van de tenten, en konden we onze tenten weer in. Onze partytent ziet er ook niet heel fraai uit, maar die overleeft de nacht wel, denkt de troepstaf van de Atalanta’s.

‘s Ochtends komen we rond acht uur allemaal de tenten weer uit kruipen, en inderdaad, onze partytent stond er nog. Niet heel goed, dus er moest hier en daar weer wat vastgezet worden, maar daarna was hij goedgekeurd voor ontbijt. Na het ontbijt werd er snel afgewassen, en vervolgens zaten er een stel dennenuilen in een cirkeltje in het midden van het veld. Gewoon een beetje kletsen, en vervolgens kwamen er een heleboel Atalanta’s ook nog even langs. Super gezellig, nog even voor iemand gezongen, want hij was jarig. Vervolgens gingen alle Atalanta’s er weer vandoor, want hun moesten bij hun eigen troepstaf wat uitleg krijgen. Onze eigen troepstaf kwam ook maar langs, om ook de uitleg en spulletjes te geven voor het spel wat we de rest van de ochtend en middag zouden doen. Allemaal kaartjes, met een tijdslot… Hmm, ticketspel! Iedereen mocht vijf kaartjes uitzoeken, zolang het qua tijdslot maar pastte allemaal. Je kon kiezen uit een les Koreaans, een escape room, abseilen, etc.

Dit spel deden we de hele dag door, tot aan het avondeten. Je moest wel in je eigen patrouille koken, en daarna kwamen er een aantal uit andere troepen bij je eten. Goed, bij een aantal groepen leek het niet helemaal gelukt, maar bij de patrouille van de troep reporter was het hartstikke lekker, dus nadat wij klaar waren kwamen er nog een stel anderen langs om maar bij ons wat bij te eten.

En toen… De laatste avond! Er was een silent disco georganiseerd, en je kon daarnaast ook karaoke zingen, maar ook een potje lasergamen (Als de IST de laserguns kon uitvogelen). Na een paar uur stond iedereen toch maar bij de silent disco, en kwam Boris eens in de zoveel tijd weer langs met een bak vol groente. En bij een specifiek groepje was die bak de hele tijd leeg… Nou, gezond bezig waren we wel geloof ik. Je mocht op gegeven moment ook richting de kampvuurkuil, want daar stond ondertussen ook alweer een goed vuurtje aan. Rond middernacht moest iedereen wel weer richting de tenten, want er moest toch echt geslapen worden. Met nog een paar druppels ‘s nachts ging de laatste nacht soepeler dan de eerste, want dit keer bleef eigenlijk alles wel op de grond.

De volgende ochtend was het tijd voor ontbijt, maar een aantal mensen waren al even wakker en dus ook al begonnen met het opruimen in de tent. Dus toen we eindelijk allemaal wakker gemaakt werden, gingen de eerste tenten al snel naar beneden. Die netjes opgerold, en toen hoorden we dat het misschien nog zachtjes kon gaan druppelen ‘s middags. Oke, dus alles wat ingepakt is moet nu naar één van de tenten die door de IST langs de zijkant van het veld zijn gezet. Daarna een snel ontbijtje, ergens nog een afwas gedaan, en toen was het alweer opruimen, want we moesten snel de kampvuurkuil in om onze troepfoto te maken. Daar kregen we ook allemaal een nummertje, en moesten we bij de andere troepen datzelfde nummer vinden. Het duurde even, maar even later stonden we allemaal in een groepje. Tijd om alles te gaan halen om naar Zuid-Korea te gaan. Bij het loket om gek van te worden, van hot naar her, en weer terug. Een aantal groepjes konden echt vertrekken, anderen waren heel dichtbij, en anderen moesten nog even door met zoeken. Maar goed, iedereen heeft het leuk gehad!

Ook moest men nog lunchen, dus allemaal in de polonaise even de cirkel van banken in, en allemaal op een plekje zitten. Iedereen had op gegeven moment wel iets naar binnen gekregen, en begon verveling toe te slaan… Dus wat doe je dan? Je gaat allerlei dingen doorgeven in je cirkeltje. Overige kaas, stoelen, een pan, het maakt allemaal niks uit. Een gedeelte hielp snel met het opruimen, en daarna konden we allemaal weer naar de kampvuurkuil, want de groepsfoto moet nog gemaakt worden. Goed, met wat moeite (en pijnlijke knieën) stond iedereen er gezellig op.

Eventjes later mochten we beginnen met de volgende activiteit, een spel waarbij je met een koptelefoon rondliep en allerlei opdrachten moest uitvoeren met elkaar. Met meer dan 140 jeugdleden die meededen was het een chaotische boel, maar sommigen hebben er zowaar een middagdutje kunnen doen. Troepstaf en IST zijn allemaal omsingeld, polonaise, poortjes, het was feesten. Dan de koptelefoons weer inleveren, in een rijtje staan, en het veld gaan leeg zoeken. Geen vuil achterlaten, dat is wel belangrijk.

Nadat ook het hele veld leeg geraapt was, was het dan toch echt tijd voor het einde van het troepweekend. Als troep afsluiten, en dan allemaal richting de parkeerplaats… Dat gaat schijnbaar toch niet zo makkelijk, want er staat een file door een deel van Mook heen, omdat het terrein al vol is. Iedereen mag even naar het Jorisveld, en als je vervoer er is wordt je omgeroepen. Ondertussen wordt er al her en der “BeReal!” rondgeroepen, maar een gedeelte heeft het nog niet helemaal door. Bijna iedereen is weg, maar dan krijgt Nienke het nieuws dat haar ouders nog een uur moeten rijden… Oeps. Belle moet ook wachten, want die reed met Nienke mee. Omdat we met z’n allen in hetzelfde dorp wonen, kunnen ze wel met ons mee, en halverwege ruilen ze dan van auto. Bijna weg, en dan komt ook de troepstaf erachter dat BeReal is afgegaan, dus toch allemaal maar een laatste groepsfoto, en dan naar huis!

Iedereen die er gezellig in Mook bij was, hartstikke bedankt voor het fantastische weekend!